1. Yorgunluk çoğu zaman bedende değil, akılda birikir
İşten eve dönerken fark ettim ki, yorgun hissettiğim günlerin çoğunda fiziksel bir şey yapmamıştım.
Sorun kaslarımda değilmiş; kafamı dolduran düşüncelerdeymiş.
“Ne olacaktı, ne olmalıydı, neyi yapamadım?”
Bu sorular insanı en çok yıpratan ağırlıklar.
Gerçek yorgunluk aslında düşünceden başlıyor.
2. Kimse fark etmiyor diye hissettiklerin önemsiz değil
Bir gün eve gelirken kendime “Kimse görmüyor, neden bu kadar çabalıyorum?” dediğim oldu.
Ama sonra fark ettim:
Kendi değerini başkalarının gözünde aradığın anda yoruluyorsun.
Çünkü kimse bizim içimizdeki savaşı bilmiyor.
Ama o savaş gerçekten var.
3. Hayat bazen küçük mutluluklarla bizi hayatta tutuyor
Bazen moralimi bir çay demleyerek, bazen yürürken kulağıma denk gelen bir şarkıyla topluyorum.
İnsanı hayata bağlayan şeyler büyük mutluluklar değil,
küçük ama içten dokunuşlar.
Bir kahve.
Bir gülüş.
Küçük bir başarı.
İşte bizi yaşayan bunlar yapıyor.
4. İnsan kendiyle barışmadıkça, kimseyle huzurlu olamıyor
Bunu çok geç öğrendim.
Kendimi eleştirdikçe çevremdeki insanlara da daha gergin, daha sabırsız davranıyordum.
Sonra bir gün durup, “Belki de sorun bende değil… Belki de ben sadece yorgunum.” dedim.
Ve gerçekten, kendine anlayış gösterince dünya biraz daha yumuşuyor.
5. Yollar hep düz gitmiyor ama bu kötü bir şey değil
İş, hayat, ilişkiler…
Hepsi dönüp dolaşıp başka yerlere çıkıyor.
Planladığım şeylerin çoğu olmadı, kabul…
Ama olanlar bana bambaşka kapılar açtı.
Bazen rota şaşmak kaybolmak değildir,
yeni bir yol bulmaktır.
6. İçindeki yükü birine anlatınca yarısı gider sanıyorsun, aslında üçte ikisi gidiyor
Gerçekten öyle…
Bir arkadaşına, kardeşine, sevgiline, hatta tanımadığın birine…
Yükünü anlatınca hafifliyorsun.
Biz insanlar konuşarak nefes alıyoruz.
7. Kendine zaman tanımak lüks değil, ihtiyaç
Eskiden dinlenmeyi ertelemek sanki başarıymış gibi gelirdi.
Artık öyle değil.
Dinlenmek bir zorunluluk.
Kendine bir saat ayırmak bile bütün günün kaderini değiştiriyor.
Kendini unutursan, dünya seni hatırlamıyor.
Son Söz
Hayat hepimize bazı dersleri yavaş yavaş, kıyısından köşesinden gösteriyor.
Benim öğrendiklerim bunlardı…
Belki senin öğrendiklerin daha farklıdır ama
hepimizin ortak noktası yorgunluk.
Ve o yorgunluğun içinde, bizi ayakta tutan küçük gerçekler.
